
Κυριακή 22 Ιουνίου 2008
Το blog μου...

3ο Γυμνάσιο Πρέβεζας, Το σχολείο μου

Πρώτα θα ήθελα να αναφερθώ στους καθηγητές μας που αυτά τα τρία χρόνια που είμαι μαθητής στο 3ο Γυμνάσιο Πρέβεζας έδειξαν ενδιαφέρον και αγάπη για μας. Αγαπούν την δουλειά τους και έτσι το μάθημα γίνεται ευχάριστο και ενδιαφέρων. Μας βοήθησαν να μάθουμε σημαντικά πράγματα ώστε να μπορούμε να προχωρήσουμε στην ζωή μας. Πολλές φορές υπήρχαν προβλήματα στις σχέσεις μας κυρίως με την φασαρία που κάναμε , δεν τους αφήναμε να κάνουν την δουλειά τους και τους σπάγαμε τα νεύρα…
Η φετινή διευθύντρια, που είναι πολύ καλή, αν και μερικές φορές δεν μας έκανε τα χατίρια (π.χ να πάμε 3ημερη στην Αθηνά) , μπορώ όμως να πω ότι περάσαμε φέτος μια πολύ καλή χρονιά μαζί της. Θα ήθελα πάντως να υπογραμμίσω ότι η χρονιά που ήμουν στην Β’ τάξη ήταν καλύτερη, γιατί ο περσινός διευθυντής είχε πιο φιλική συμπεριφορά απέναντί μας.

Επίσης όταν μιλάμε για σχολείο εννοούμε και τους χώρους τους οποίους περιλαμβάνει. Το 3ο Γυμνάσιο Πρέβεζας συστεγάζεται και με το 2ο Γυμνάσιο Πρέβεζας+ΤΑΔ. Το κτήριο είναι αρκετά μεγάλο και πριν δυο χρονιά στο κτήριο συστεγάζονταν και το 4ο Γυμνάσιο Πρέβεζας. Έτσι η ζωή μας στην Α΄ τάξη γίνονταν αρκετά δύσκολη. Από πέρυσι το 4ο Γυμνάσιο Πρέβεζας απέκτησε το δικό του κτήριο και έτσι ελευθερώθηκε αρκετός χώρος του κτηρίου και μειώθηκε ο αριθμός των μαθητών και στο χώρο που βρίσκονταν το 4ο γυμνάσιο έχει πάει το ΤΑΔ. Αν και μας είχαν υποσχεθεί ότι από τότε που θα έφευγε το 4ο, οι σχολικές αίθουσες θα μεγάλωναν, αυτό δεν πραγματοποιήθηκε. Σήμερα, το μάθημα πραγματοποιείτε σε μικρές αίθουσες. Ευτυχώς πάντως το σχολείο έχει και ξεχωριστές αίθουσες πληροφορικής, φυσικής, τεχνολογίας και βιβλιοθήκη και αυτές μέσα περιλαμβάνουν ότι χρειάζεται στον μαθητή ώστε να μπορεί να κάνει πιο ευχάριστο και πιο δημιουργικό το μάθημα του. Το Γυμναστήριο του σχολείου μου είναι πολύ μεγάλο και μπορούν τα παιδιά με ασφάλεια και ευχαρίστηση να αθληθούν.

Δεν ήταν όμως όλα τέλεια στο σχολείο μας . Για να λυθούν τα προβλήματα λειτουργίας του, κάναμε αγώνες, πορείες και καταλήψεις για τα δικαιώματα μας σαν μαθητές. Κατά την διάρκεια του φετινού έτους του προεδρείο του σχολείο μας, στο οποίο ήμουν και εγώ, επισκεφτήκαμε τον Νομάρχη όπου του ζητήσαμε να μας φτιάξει ένα καινούριο σχολείο που να έχει όλες τις προϋποθέσεις ενός σύγχρονου σχολείου και μας δεσμεύτηκε ότι θα κάνει ότι μπορεί. Ακόμα επισκεφτήκαμε τον Δήμαρχο της πόλης μας και μιλήσαμε για το κυκλοφοριακό έξω από το σχολείο μας. Τέλος κατά την επίσκεψη του Υπουργού Παιδείας κ. Στυλιανίδη στην Πρέβεζα οι πρόεδροι των σχολικών συμβουλίων της πόλης μας τον επισκέφτηκαν και του παρέθεσαν τα αιτήματά τους και δεσμεύτηκε ότι θα κάνει ότι μπορεί…
Τέλος θα ήθελα να αναφερθώ και στο φιλανθρωπικό έργο του σχολείου μας. Φέτος το 15μελες συμβούλιο του σχολείου μας, αφού είχε μαζέψει αρκετά χρήματα από την λαχειοφόρο που κάναμε, έδωσε το ποσό των 200 ΕΥΡΩ στο Χαμόγελο του Παιδιού και έτσι δώσαμε χαρά σε παιδιά που έχουν ανάγκη από φροντίδα…
Ώρες Λειτουργίας Του Σχολείου
1η ώρα 8.15-9.00
2η ώρα 9.05-9.50
3η ώρα 10.00-10.45
4η ώρα 10.55-11.40
5η ώρα 11.50-12.35
6η ώρα 12.40-13.15
7η ώρα 13.20-13.55
Πρέβεζα - η Πόλη, οι Άνθρωποι, η Ιστορία της

Η πόλη είναι κτισμένη κοντά στα ερείπια της Αρχαίας Βερενίκης σε απόσταση 10 περίπου χλμ από τα ερείπια της Aρχαίας Νικόπολης. Για την ονομασία της υπάρχουν διαφορετικές απόψεις από τους συγγραφείς με επικρατέστερες : α) Από την αλβανική λέξη preveze που σημαίνει «μεταφορά» , β) Από την ιταλική prevesione που σημαίνει «προμήθεια» και γ) Από σλαβική perevoz που σημαίνει « πέρασμα, διάβαση». Άρχισε να διαμορφώνεται ως οικισμός σε χρόνους δύσκολους για την βυζαντινή αυτοκρατορία (τέλη του 12ου, αρχές του 13ου αιώνα μ.Χ. ) με πρώτη σαφή αναφορά στο «Χρονικό του Μορέως» κατά την εξιστόρηση γεγονότων του έτους 1292. Η πιο σημαντική στιγμή στην πορεία της Πρέβεζας θεωρείται η διάλυση του Βυζαντίου.
Για τους Τούρκους , που είχαν το Ιόνιο φυσικό όριο με την Δύση, ο Αμβρακικός κόλπος και η Πρέβεζα αποτέλεσαν την βάση για την συγκρότηση της ναυτικής τους δύναμης. Αφού στρατολόγησαν μερικούς καραβομαραγκούς, οργάνωσαν ταρσανάδες που θα ναυπηγούσαν τα πολεμικά τους. Γίνεται έτσι η ναυτική τους βάση , προκειμένου να προστατευθούν και να ελεγχθούν τα παράλια του Ιονίου και της Αδριατικής.Το σπουδαιότερο γεγονός αυτής της περιόδου για την ιστορία της περιοχής υπήρξε η περίφημη ναυμαχία της Πρέβεζας (Naval Battle of Preveza) , το Σεπτέμβριο του 1538, κατά την οποία ο περιβόητος ναύαρχος Χαϊρεδδίν πασάς Βαρβαρόσσα (Barbarossa Hayreddin Pasha , turk.: Barbaros Hayreddin Paşa or Hızır Hayreddin Paşa), καταναυμάχησε το συνασπισμένο δυτικό στόλο του αυτοκράτορα Καρόλου Ε', του πάπα Παύλου Γ' και των Ενετών, υπό το φημισμένο Γενουάτη Condottiere Αντρέα Ντόρια (Andrea Doria ). Ο ρόλος της πόλης διαφοροποιείται ποιοτικά με την συνθήκη του Πασσάροβιτς (1718) , που κατακυρώνει την Πρέβεζα στην Βενετία.
Αρχίζει μία ειρηνική περίοδος που μεταμορφώνει την πόλη σε εμπορικό σταθμό, σε εμπορικό πρακτορείο της Βενετίας. Η προσπάθεια των Βενετών να οργανώσουν την οικονομική ζωή των υπόδουλων περιοχών, οδηγεί στην ενθάρρυνση των ντόπιων να φυτέψουν ελαιόδεντρα.Έτσι δημιουργείται ο ελαιώνας της Πρέβεζας, που θα αποτελέσει κύριο συστατικό στοιχείο της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της πόλης για τα επόμενα 250 χρόνια. Ταυτόχρονα οι Βενετοί διαμορφώνουν την πόλη χτίζοντας τα κάστρα που θα λειτουργήσουν ως σημεία στήριξης των οικονομικών τους δραστηριοτήτων. Χρειάζονται οι Βενετοί ένα χώρο στα παράλια της Ηπείρου, για να διεκπεραιώνει τις εμπορικές δραστηριότητες τους με τις τουρκοκρατούμενες περιοχές. Κοντά στους ντόπιους ψαράδες οι Βενετοί εγκατέστησαν και δικούς τους ψαράδες που απέβλεπαν στον αλιευτικό πλούτο του Αμβρακικού. Εγκατέστησαν ακόμα Ακαρνάνες καπετάνιους με τους μισθοφόρους τους, που τους βοηθούσαν στον αγώνα τους εναντίον των Τούρκων. Την 1790 από τον διωκόμενο αρματωλό Ανδρέα Ανδρούτσο και πρεβεζάνα μητέρα γεννήθηκε στην Πρέβεζα ο ήρωας της Επανάστασης Οδυσσέας Ανδρούτσος.
Το γενικότερο κλίμα οικονομικής ανόδου και οι ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν, λειτούργησαν ελκυστικά για τους γειτονικούς πληθυσμούς και προκάλεσαν ισχυρό μεταναστευτικό ρεύμα προς την πόλη. Λόγω της γεωγραφικής θέσης, αρχικά ως βενετικής κτήσης για τις τουρκοκρατούμενες περιοχές και αργότερα ως τουρκικού εδάφους για τα Επτάνησα και το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, προσελκύει ένα ετερόκλητο πληθυσμό, που καταφεύγει στην Πρέβεζα καταδιωκόμενος για αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου ή για τα πολιτικά του φρονήματα (από τα Επτάνησα κυρίως). Σ’ αυτούς προστίθενται και οι 180 οικογένειες Αλβανών που εγκαθιστά ο Αλή Πασάς μετά την καταστροφή του Γαρδικίου. Με τη κατάλυση της Βενετικής κυριαρχίας στα Επτάνησα το 1797, η Πρέβεζα περιήλθε στους Γάλλους, που έστειλε αντιπροσώπους του τους επιφανείς Έλληνες της Κορσικής, αδελφούς Στεφανόπολι. Η Γαλλική κατοχή κράτησε μόνο ένα χρόνο, γιατί τον Οκτώβριο του 1798, ο Αλή Πασάς, μετά την μάχη της πόλης, κατέλαβε την Πρέβεζα, αφού πρώτα κατέσφαξε τη Γαλλική φρουρά και λεηλάτησε την πόλη, γεγονός που έμεινε γνωστό σαν «Ο Χαλασμός της Πρέβεζας».
Το Μάρτιο του 1800, μετά την ρωσοτουρκική συνθήκη η Πρέβεζα, μαζί με τις πόλεις Βόνιτσα, Πάργα και Βουθρωτό, σχημάτισαν την «Συμπολιτεία του Ακρωτηρίου». Όταν όμως, το 1807,η Ρωσία κήρυξε τον πόλεμο στην Τουρκία, ο Αλή Πασάς κατόρθωσε να γίνει και πάλι κύριος της Πρέβεζας. Η περίοδος αυτή συνδέθηκε όχι μόνο με εκτεταμένες δημεύσεις περιουσιών και τρομοκρατικές ενέργειες του Μπεκίρ Αγά της Πρέβεζας, αλλά επίσης με ένα πλούσιο έργο οχυρώσεων και κτισμάτων στην πόλη. Ταυτόχρονα τα σκληρά μέτρα που παίρνει η διοίκηση του Αλή Πασά κατά της ληστείας και πειρατείας διευκολύνουν την ανάπτυξη του εμπορίου. Οι δυνατότητες εμπορικής ενασχόλησης προσελκύει δραστήρια άτομα από Αργυρόκαστρο, Ζαγόρι, Κεφαλονιά, Λευκάδα και Συρράκο, οι οποίοι επιδίδονται στην ναυτιλία, τυρεμπόριο, χρηματιστικές εργασίες κλπ. Ο Αλή Πασάς σφραγίζει και την χωροταξική οργάνωση της πόλης .Ανοίγει βόρεια της πόλης βαθειά και ευρεία τάφρο (ντάπια για τους Πρεβεζάνους) . Με την τάφρο η πόλη ασκεί έλεγχο στην ύπαιθρο και την περιφέρεια, αφού οτιδήποτε εισάγεται και εξάγεται, περνάει από τις πύλες της τάφρου, που αστυνομεύονται και μετά την δύση του ηλίου κλείνουν. Το φθινόπωρο του 1820,ο γιος του Αλή, Βελή, αναγκάστηκε να παραδώσει την Πρέβεζα στα σουλτανικά στρατεύματα, αφού πρώτα πήρε τους θησαυρούς του στη Λευκάδα και κατέστρεψε το παλάτι, που είχε κτίσει ο πατέρας του στην Πρέβεζα (Παλιοσάραγα). Από τότε άρχισε η τελευταία τουρκική κατοχή, που τελείωσε στις 21 Οκτωβρίου του 1912, μετά τη μάχη της Νικόπολης, την προηγούμενη μέρα, αφού η προσπάθεια απελευθέρωσης της πόλης από τον Ελληνικό στρατό και στόλο το 1897 υπήρξε άκαρπη.
Ο διαμετακομιστικός χαρακτήρας της πόλης εδραιώνεται ακόμα πιο πολύ στη διάρκεια του 19ου αιώνα. Το λιμάνι αναπτύσσει ένα ευρύ δίκτυο εμπορικών σχέσεων με αρκετές πόλεις , ευρωπαϊκές και μη (Φιούμε, Τεργέστη, Λονδίνο,Μάλτα, Γένοβα, Πάτρα, Μεσολόγγι κλπ). Στα μέσα του 19ου αιώνα, η Πρέβεζα είχε 800 περίπου οικογένειες χριστιανικές, αυτόχθονες και 200 οικογένειες Αλβανών και Τούρκων. Την περίοδο αυτή εκτός της μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης υπάρχει και σημαντική πνευματική πρόοδος. Ιδρύεται το 1834 η
« Θεοφάνειος Σχολή Πρέβεζας» που θα λειτουργήσει μέχρι το 1914. Τα τέλη του 19ου αιώνα η Πρέβεζα είχε δύο σχολεία αρρένων και θηλέων (ελληνικά) και δύο τουρκικά αρρένων. Ο διαμετακομιστικός χαρακτήρας της πόλης δέχεται πλήγμα το 1881 , όταν η Θεσσαλία ενσωματώνεται στο ελληνικό κράτος. Περιορίζεται ο ρόλος του λιμανιού στην Ήπειρο και γενικότερα στην ΒΔ Ελλάδα και Αλβανία. Η κατάσταση αυτή συνεχίζεται ως την απελευθέρωση από τους Τούρκους το 1912. Μετά την απελευθέρωση το λιμάνι αναλαμβάνει το ρόλο του επιλιμένιου κέντρου. Στην πόλη παραμένουν, μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών (1923) , όλοι οι Αλβανοί, με επιφανέστερο όλων των σκιτσογράφο
Αλή Ντίνο Μπέη. Κατοικούν ακόμα 250 Εβραίοι με σημαντική οικονομική παρουσία στην πόλη και ανάμεσά τους οι γνωστές οικογένειες Κοέν, Λεβί και Μάτσα. Στις 23 Μάρτη του 1944 200 περίπου Εβραίοι της πόλης οδηγήθηκαν μέσω Αθηνών στο μεγάλο ταξίδι δίχως γυρισμό, στο Άουσβιτς. Ο πληθυσμός της πόλης αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς το διάστημα 1920-1950. Ο ερχομός των προσφύγων αλλά και η μόνιμη εγκατάσταση των αρχικά σκηνιτών από το Συρράκο , των Λευκαδίων και άλλων από την Αιτωλοακαρνανία και την ύπαιθρο της Πρέβεζας, αυξάνει τον πληθυσμό της πόλης. Οι τελευταίες αναλαμπές των δραστηριοτήτων του λιμανιού δημιουργούνται την δεκαετία του 1940-1950 λόγω του πολέμου, της κατοχής και του εμφυλίου.
Tα σημαντικότερα γεγονότα του πρώτου μισού του 20ου αιώνα είναι η κατάληψη της πόλης από τις δυνάμεις της Ανταντ το 1917 στην διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο αυτοκτονία του μεγάλου ποιητή Κώστα Καρυωτάκη στις 21 Ιουλίου του 1928,στην παραλιακή τοποθεσία του Αγίου Σπυρίδωνα στο Βαθύ, οι ανελέητοι βομβαρδισμοί της πόλης κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η εμφύλια σύγκρουση το Σεπτέμβριο του 1944 ανάμεσα στον ΕΛΑΣ και τον ΕΔΕΣ. Οι κάτοικοι της Πρέβεζας συμμετείχαν ενεργά τόσο στο Έπος του 40, όσο και στην Εθνική Αντίσταση. Αξίζει να σημειώσουμε πως ο Οδυσσέας Ελύτης στο «Άξιον εστί» και στο περίφημο «Πορεία προς μέτωπο» , περιγράφει τους στρατιώτες που είχαν την καταγωγή από την πόλη και το νομό Πρέβεζας. Από την δεκαετία του 1950 , με τις αλλαγές που συντελούνται στην χώρα μας (ανασυγκρότηση αγροτικής οικονομίας, διάνοιξη οδικών αρτηριών για εμπορικές δραστηριότητες) ανατρέπεται η διαμετακομιστική σχέση της Πρέβεζας με την περιφέρεια. Οι χερσαίες συγκοινωνίες καταργούν την εξάρτηση της ενδοχώρας από το λιμάνι κι έτσι η Πρέβεζα χάνει τη βασική λειτουργία της, που καθόριζε την οικιστική, οικονομική και κοινωνική συμπεριφορά επί 250 χρόνια περίπου.
Μετά την δικτατορία η πόλη γνώρισε μια νέα περίοδο άνθησης. Η αγροτική δραστηριότητα στράφηκε στην καλλιέργεια πρώιμων κηπευτικών.Δημιουργήθηκε Βιομηχανική Περιοχή και εγκαταστάθηκαν πολλές βιομηχανίες με κυριότερη τα Κλωστήρια Πρέβεζας (που δυστυχώς μετά από 21 χρόνια λειτουργίας έκλεισε) και βιοτεχνίες . Υπήρχε έντονη οικοδομική δραστηριότητα στην πόλη που βοηθήθηκε με τις επεκτάσεις του σχεδίου της.Ο πληθυσμός της πόλης διπλασιάσθηκε. Άλλαξε η παραλιακή λεωφόρος της πόλης και το λιμάνι της . Την τελευταία δεκαετία κατασκευάσθηκε η υπόγεια σύνδεση Πρέβεζας-Ακτίου.Η πνευματική ζωή της πόλης αναβαθμίσθηκε με την δημιουργία του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου και της δημοτικής Βιβλιοθήκης. Από το 1998 λειτουργεί το Τμήμα Οικονομίας και Διοίκησης του ΤΕΙ Ηπείρου και από το 2007 το Νέο Μουσείο Νικόπολης που αναμένεται να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην πολιτιστική ζωή της πόλης.
Η πόλη έχει λαμπρό μέλλον. Ανήκει σε μας ,την νέα γενιά, η ευθύνη να το πραγματοποιήσουμε ...
Ο Aμβρακικός εκπέμπει SOS

Κεντρικός ομιλητής ο Δήμαρχος Πρέβεζας, που έβαλε το διεκδικητικό πλαίσιο για τον Αμβρακικό σε τέσσερις βασικούς άξονες
1. Ενεργοποίηση του Φορέα Διαχείρισης και άμεση υπογραφή ΚΥΑ για τις αρμοδιότητες του Φορέα.
2. Πρόγραμμα Βιώσιμης Ανάπτυξης για το Οικοσύστημα του Αμβρακικού
3. Να σταματήσουν τα έργα στη μαρίνα Ακτίου και να αποξηλωθούν τα μπαζώματα
4. Άμεση μετεγκατάσταση δεξαμενών καυσίμων και απαγόρευση εισόδου δεξαμενοπλοίων χωρίς διπλά τοιχώματα. Επανεξέταση της λειτουργίας των ιχθυοκαλλιεργειών
Στη συγκέντρωση βρέθηκαν μαζί "φονιάς και το θύμα" και μίλησαν όλοι για την σωτηρία του βιότοπου. Μάλιστα ο εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας εκφώνησε πανηγυρικό λόγο ανακοινώνοντας ότι υπογράφηκε η ΚΥΑ για τον Αμβρακικό, επομένως δεν χρειάζεται να ανησυχούμε γιατί ο Αμβρακικός μετατρέπεται πλέον σε Εθνικό Πάρκο και όλα τα προβλήματα θα λυθούν ως διά μαγείας. Δεν απάντησε όμως στα ερωτήματα των τοπικών φορέων για την πλήρη αδιαφάνεια που σκέπασε την περιβόητη ΚΥΑ. Που αντί να αποτελέσει αντικείμενο διαλόγου ανάμεσα στους θιγόμενους φορείς, κανείς δεν γνώριζε και δεν γνωρίζει ακόμα το περιεχόμενό της. Και ποιος θα πιστέψει στα σοβαρά ότι με το θεσμικό πλαίσιο θα προστατευτεί ντε φάκτο ο κόλπος από κάθε κίνδυνο;
Ο Δήμος Πρέβεζας πρωτοπόρος ψηφιακός δήμος.

Ερωτ.: κ. Δήμαρχε , το τελευταίο διάστημα στην πόλη μας βλέπουμε στην πόλη μας συνεργείο να σκάβει τους δρόμους και να περνάει καλώδια. Τι είναι ακριβώς αυτά τα καλώδια?
Απαντ.: Πρόκειται για το έργο «Μητροπολιτικό δίκτυο Οπτικών Ινών Δήμου Πρέβεζας» . Με αυτό το έργο γίνεται η εγκατάσταση ενός υπογείου δικτύου οπτικών ινών με τελικό σκοπό την σύνδεση όλων των δημοτικών και δημόσιων υπηρεσιών, σχολείων , νοσοκομείο κλπ. Είναι μέρος της υποδομής που θα στηριχθεί ο ψηφιακός δήμος.
Ερωτ.: Ο δήμος μας γίνεται ψηφιακός δήμος. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινή ζωή των κατοίκων της πόλης;
Ερωτ.: Δηλαδή οι δημότες θα έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες μέσω διαδικτύου;
Απαντ.: Οι υπηρεσίες του δήμου θα παρέχονται όλες από το διαδίκτυο σε όλους τους πολίτες και τις επιχειρήσεις. Οι υπηρεσίες που θα μετατραπούν σε ηλεκτρονικές με την χρήση του διαδικτύου είναι: Πληρωμή δημοτικών τελών , φόρων και προστίμων , έκδοση ατομικών ή οικογενειακών πιστοποιητικών και βεβαιώσεων, πολεοδομικά θέματα, έκδοση οικοδομικών αδειών ,διαχείριση δημοτικών μητρώων, διαχείριση τοπικής συγκοινωνίας, υποστήριξη δικτύου ύδρευσης, αποχέτευσης, άρδευσης, διαχείριση απορριμμάτων, καθαριότητας και ανακύκλωσης και διαχείριση δημοτικής αστυνομίας.
Ερωτ.: Η νεολαία της πόλης θα έχει πρόσβαση στις υπηρεσίες;
Απαντ.: Ο ψηφιακός δήμος θα παρέχει δωρεάν της υπηρεσίες του στους νέους της πόλης. Στα σχολεία και σε όλα τα δημόσια κτίρια θα υπάρχουν τερματικά που θα συνδεθούν με τον «ψηφιακό δήμο» , έτσι ώστε η νεολαία να χρησιμοποιεί το Ιντερνέτ στις υψηλές ταχύτητες. Ακόμα γιατί όχι να ανατεθεί από τον δήμο σε νέους της πόλης μας με γνώσεις νέων τεχνολογιών να κατασκευάσουν μέρος των Υπηρεσιών του προγράμματος (blogs,site κλπ) .
Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Δήμαρχε και σας εύχομαι να ολοκληρωθεί γρήγορα το έργο.
Βιβλιογραφία
- για τις φωτογραφίες την αναζήτηση του google.
- photobucket slide.
- wikipedia για το κείμενο του ΠΑΣ Πρέβεζα.
- imeem (μουσική).
- clocklink (ώρα).
- AccuWeather (καιρός).
- Το περιοδικό "Πρεβεζάνικα Χρονικά" που εκδίδεται από την Δημοτική Βιβλιοθήκη Πρέβεζας για την Ιστορία της πόλης.
- Το youtube για το βίντεο της Πρέβεζας.
- για τις φωτογραφίες των παραλιών το site της Νομαρχίας Πρέβεζας
- Μεταφραστής από google.
- για το chat το shoutmix.
- το imagechef για επεξεργασία φωτογραφιών.
- το newgrounds για τα παιχνίδια.
Η σύντομη Ιστορία της Νικόπολης Πρέβεζας


Σήμερα ο σύλλογος είναι ένα από τα πλέον δραστήρια σωματεία στη βορειοδυτική Ελλάδα. Απασχολεί τόσους αθλητές, όσους όλοι οι άλλοι σύλλογοι του Νομού Πρέβεζας, μαζί. Συγκεκριμένα απασχολεί 150 αθλητές και αθλήτριες σε 10 αγωνιστικά τμήματα και 120 παιδιά στην ακαδημία. Το κοινωνικό έργο που προσφέρει είναι τεράστιο αφού δίνει διεξόδους στα σημερινά παιδιά που γνωρίζετε το τι αντιμετωπίζουν. Και αγωνιστικά όμως πρωταγωνιστεί αφού σε όλα τα πρωταθλήματα που συμμετέχει, στο χώρο της βορειοδυτικής Ελλάδας, καταλαμβάνει πάντα κορυφαίες θέσεις. Είναι αξιοπρόσεκτο γεγονός το ότι η ομάδα ανδρών του συλλόγου ανέβηκε εφέτος για 6η φορά στη Γ Εθνική. Στις προηγούμενες 5 φορές κατόρθωσε να μείνει 3 χρονιές συνεχώς μόνο 1 φορά. Όλες τις άλλες υποβιβαζόταν αμέσως. Ελπίζουμε ότι στο μέλλον θα αγωνίζεται μόνιμα σε Εθνικά πρωταθλήματα.
Αλέξανδρος του Βυζαντίου και Κωνσταντίνος ΄Ζ
Ο Αλέξανδρος ήταν Αυτοκράτορας του Βυζαντίου (912-913).Γιος του Αυτοκράτορα Βασιλείου Α' (του Μακεδόνα) και της Ευδοκίας. Γεννήθηκε 23 Νοεμβρίου 872. Στις 11 Μαΐου 912 διαδέχθηκε στο θρόνο τον αδελφό του Λέοντα ΣΤ' (τον Σοφό). Πέθανε από αποπληξία μετά βασιλεία ενός μόλις έτους και 27 ημερών, στις 6 Ιουνίου 913. Το έργο του Αλέξανδρου δεν ήταν παρά μια σειρά εκδικητικών πράξεων και αναιρέσεων αποφάσεων του αδελφού του. Εδίωξε την γυναίκα του Λέοντα Ζωή και επανέφερε στον πατριαρχικό θρόνο τον Πατριάρχη Νικόλαο, που είχε επίσης αυθαίρετα καθαιρέσει ο Λέοντας, επειδή αντιδρούσε στον τέταρτο γάμο του. Ο χαρακτήρας του παρουσιάζεται από τα λίγα στοιχεία που υπάρχουν ως εκδικητικός, σκληρός και βίαιος.
Κωνσταντίνος Ζ'
Ο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου Κωνσταντίνος Ζ' Πορφυρογέννητος, γιός του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ' του Σοφού, βασίλεψε επισήμως ως διάδοχος του αυτοκράτορα Αλέξανδρου από το 913 μέχρι το θάνατό του το 959.
Ο θάνατος του Αλέξανδρου, βρίσκει τον Κωνσταντίνο ανήλικο. Η μητέρα του Ζωή Καρβουνοψίνα αναλαμβάνει τη διοίκηση ως κηδεμών του. Η Ζωή κυβέρνησε στο όνομα του νεαρού γιού της, σημείωσε δε και ορισμένες στρατιωτικές επιτυχίες κατά των εξωτερικών εχθρών της. Ο Βυζαντινός στρατός υπό τον Λέοντα Φωκά γνώρισε δύο σημαντικότατες ήττες από τα Βουλγαρικά στρατεύματα υπό τον ηγεμόνα Συμεών, στην Αγχίαλο (σημερινό Μπουργκάς). Ακριβώς τον καιρό αυτό, ο διοικητής του Βυζαντινού στόλου Ρωμανός Α' Λεκαπηνός, ορισμένος ως προστάτης του νεαρού Αυτοκράτορα, επέστρεψε στην Πόλη, όπου έδωσε το χέρι της κόρης του Ελένης στον Κωνσταντίνο. Ο Ρωμανός είχε στόχους σφετερισμού του θρόνου και επιβολής του γένους του ως νέας αυτοκρατορικής δυναστείας, η δε δράση του και λοιπές κινήσεις του κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών επιχειρήσεων με τους Βουλγάρους ήταν ύποπτη. Ο Ρωμανός σταδιακά συγκεντρώνει στα χέρια του την εξουσία και από το 919 και μέχρι το θάνατό του, ο Κωνσταντίνος δεν έχει ουσιαστική συμμετοχή στη διακυβέρνηση, ενώ η μητέρα του Ζωή απομακρύνεται δια της βυζαντινής μεθόδου του υποχρεωτικού εγκλεισμού σε μοναστήρι.
Ο Κωνσταντίνος επιστρέφει ώριμος πλέον στην εξουσία το 945. Ήταν εξαιρετικά μορφωμένος και διανοούμενος όπως και ο πατέρας του. Έχοντας περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του στη σκιά της διακυβέρνησης του πεθερού του Λεκαπηνού, αφιερώθηκε στη μελέτη. Άφησε τεράστιο συγγραφικό έργο, με εξέχον το σύγγραμμά του περί του Βυζαντινού πρωτοκόλλου "De Ceremoniis Aulae Byzantinae", το οποίο έχει σωθεί και αποτελεί τη βασική πηγή των ιστορικών σχετικά με το πολύπλοκο και βαρύ πρωτόκολλο που ακολουθούσαν οι Βυζαντινοί αξιωματούχοι και κυρίως η Αυτοκρατορική οικογένεια.
Ως Αυτοκράτορας ήταν συνετός. Ενίσχυσε τους φτωχούς έναντι των πλουσίων φεουδαρχών, αποκαθιστώντας μια καλή κοινωνική ισορροπία. Η γυναίκα τoυ Ελένη Λεκαπηνή ήταν από τους βασικούς του συμβούλους και τον επηρρέαζε, στάθηκε κοντά του σε όλες του τις διαμάχες με τον πατέρα της. Ήταν πολύ αγαπητός στο λαό, ο οποίος σεβόταν τόσο τη μόρφωση, όσο και τα παθήματά του από τους Λεκαπηνούς. Η διακυβέρνησή του σφραγίζει μια σταθερά ανοδική πορεία της ισχύος της Αυτοκρατορίας, που ξεκίνησε από τον παππού του Βασίλειο, ιδρυτή της δυναστείας των Μακεδόνων. Πέθανε από ανεξήγητη ασθένεια το 959.
Πηγή Βικιπαίδεια
Κωνσταντινούπολη
Ιστορία.
Η Κωνσταντινούπολη ήταν για αιώνες το ιστορικό κέντρο της ανθρωπότητας. Από την εποχή της ίδρυσής της μέχρι το 1923 (δηλαδή για 1.593 χρόνια), αποτελούσε πρωτεύουσα των κατά καιρούς κυρίων της. Στη διάρκεια των χρόνων αυτών, η Κωνσταντινούπολη γνώρισε εποχές μεγάλης οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής ακμής, αλλά και εποχές παρακμής, μεγάλων φυσικών και πολεμικών καταστροφών και εμφύλιων πολέμων. Η Κωνσταντινούπολη οριοθετεί μια ολόκληρη ιστορική περίοδο, τη βυζαντινή, κι αποτελεί κέντρο ιδιαίτερων μελετών ειδικού κλάδου της Ιστορίας και της Αρχαιολογίας.
Προϊστορία - Ίδρυση της πόλης.
Η περιοχή που βρίσκεται σήμερα η Κωνσταντινούπολη έχει εποικιστεί από τους προϊστορικούς χρόνους, αλλά πήρε χαρακτήρα συγκροτημένης πόλης γύρω στο 680 - 670 π.Χ. Ως πρώτοι κάτοικοι αναφέρονται οι Μιλήσιοι. Τον επόμενο αιώνα, η περιοχή του Κεράτιου κόλπου κατοικήθηκε από τους Μεγαρείς, που ονόμασαν την πόλη Βυζάντιο (από το όνομα του μυθικού ήρωα Βύζαντα). Στην περίοδο αυτή, η πόλη έγινε εμπορικό κέντρο, λόγω της τοποθεσίας της, και στόχος διαρκών επιθέσεων (την κατέλαβαν για ένα διάστημα οι Πέρσες).
Την εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου, το Βυζάντιο πέρασε μια σειρά από κατακτήσεις και καταστροφές και το 335 π.Χ. έγινε ανεξάρτητο. Τα χρόνια του πολέμου Μακεδόνων - Αθηναίων, συμμάχησε με τους τελευταίους, αλλά κατόρθωσε να διατηρήσει την αυτοτέλειά του και μετά την ήττα των συμμάχων του.
Στη ρωμαϊκή εποχή, τέλος, το Βυζάντιο σύναψε φιλικές σχέσεις με τους αυτοκράτορες, αλλά το 194 μ.Χ. το κατέλαβαν τα ρωμαϊκά στρατεύματα του Σεπτίμιου Σεβήρου και το κατέστρεψαν, για να ανοικοδομηθεί και πάλι τους επόμενους χρόνους.
Ίδρυση της πόλης.
Η Κωνσταντινούπολη χτίστηκε από το 324 μέχρι το 336 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Μ. Κωνσταντίνο. Τα εγκαίνιά της έγιναν στις 11 Μαΐου του 330. Ο χώρος που καταλάμβανε η νέα πόλη ήταν τετραπλάσιος σε έκταση από την πόλη του παλιού Βυζάντιου και διαρρυθμισμένος (οριοθέτηση - γενική πολεοδομία) από τον ίδιο τον αυτοκράτορα. Η Κωνσταντινούπολη (που τον πρώτο καιρό ονομάστηκε Νέα Ρώμη) ήταν διακοσμημένη με αριστουργήματα που, με εντολή του αυτοκράτορα, είχαν μεταφερθεί εκεί από ολόκληρη την αυτοκρατορία.
Τα αίτια της μεταφοράς της πρωτεύουσας πολλά. Ο Κωνσταντίνος, ικανός στρατιωτικός και πολιτικός, είχε διακρίνει ότι η άμυνα της αυτοκρατορίας κατά των ισχυρών ανατολικών εχθρών (Περσών, Γότθων κ.λπ.), θα μπορούσε να επιτευχθεί καλύτερα με μια πόλη φυσικά οχυρωμένη, όπως το Βυζάντιο. Είχε ακόμα διακρίνει ότι το Βυζάντιο μπορούσε να μετατραπεί σε ουσιαστικό οικονομικό και πολιτικό κέντρο λόγω της τοποθεσίας του. Έβλεπε, τέλος, ότι η παρακμασμένη Ρώμη δε θα μπορούσε πια ν' αποτελέσει το κέντρο μιας γενικότερης αναγέννησης της αυτοκρατορίας. Οι υπολογισμοί του Κωνσταντίνου δικαιώθηκαν. Η παλιά Ρώμη και γενικότερα το δυτικό ρωμαϊκό κράτος σύντομα εκφυλίστηκε, ενώ η Κωνσταντινούπολη μετατράπηκε σε στρατιωτικό οχυρό της αυτοκρατορίας και σε κέντρο έντονης οικονομικής και πνευματικής ζωής.
Πηγή αναζήτησης google
Ολυμπιακοί Αγώνες
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι αθλητική διοργάνωση πολλών αγωνισμάτων που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια. Η καταγωγή των αγώνων είναι η Αρχαία Ελλάδα, και έχουν αναβιωθεί από τον Γάλλο βαρώνο Πιέρ ντε Κουπερτέν στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι Αγώνες της Ολυμπιάδας, γνωστοί και ως Θερινοί Ολυμπιακοί, τελούνται κάθε τέσσερα χρόνια από το 1896 και μετά, με εξαίρεση τις χρονιές κατά τη διάρκεια των Παγκόσμιων πολέμων. Το 1924 άρχισαν ειδικοί Ολυμπιακοί Αγώνες, οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί, για χειμερινά αθλήματα. Από το 1994 οι χειμερινοί αγώνες δεν γίνονται πια την ίδια χρονιά με τους Θερινούς Ολυμπιακούς.
Αθλητικοί αγώνες στην Προϊστορία
Ο Ιππίας από την Ηλεία, σοφιστής του 5ου αιώνα π.Χ., συγκρότησε τον πρώτο κατάλογο νικητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σύμφωνα με αυτόν, το πρώτο αγώνισμα, ο δρόμος, διοργανώθηκε στην Ολυμπία για πρώτη φορά το 776 π.Χ. προς τιμήν του Ολύμπιου Δία. Από μεταγενέστερες αρχαίες πηγές γίνεται γνωστή η μεγάλη σημασία που απέκτησε σταδιακά ο θεσμός των Ολυμπιακών Αγώνων, ενώ ήδη από τις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ. συγκαταλεγόταν στις μεγαλύτερες και πιο γνωστές πανελλήνιες διοργανώσεις.
Ωστόσο, οι Ολυμπιακοί δεν ήταν οι πρώτοι αγώνες στην ιστορία της Μεσογείου. Στην αρχαία Αίγυπτο και τη Μεσοποταμία έχουν βρεθεί ανάγλυφα σκαλισμένα σε τάφους βασιλέων και ευγενών που φέρουν αθλητικές σκηνές, από τα οποία φαίνεται ότι οι λαοί αυτών των περιοχών είχαν τη δική τους μακρά παράδοση αθλητικών αγώνων. Δεν είχαν όμως καθιερώσει τακτικές εκδηλώσεις και, όταν συνέβη αυτό, πιθανότατα τις παρακολουθούσαν μόνο οι βασιλείς και η ανώτερη τάξη.
Στη μινωική Κρήτη ιδιαίτερη μέριμνα δινόταν στη γυμναστική. Τα ταυροκαθάψια και οι πτώσεις ήταν τα αγαπημένα αθλήματα των Μινωιτών, όπως φανερώνουν οι νωπογραφίες που διακοσμούν τα παλάτια τους. Άλλα αθλήματα ήταν οι αγώνες στίβου, πάλης και πυγμαχίας, όμως τέτοιες δραστηριότητες τελούνταν μάλλον σε τοποθεσίες κοντά στο παλάτι, πιθανόν από μέλη της τάξης των ευγενών. Όλα τα μινωικά αγωνίσματα υιοθετήθηκαν από τους Μυκηναίους που εισήγαγαν τις αρματοδρομίες και ορισμένα άλλα αγωνίσματα στίβου. Το άρμα ήταν εξαιρετικά σημαντικό στο μυκηναϊκό κόσμο, αφού χρησιμοποιούνταν όχι μόνο στον πόλεμο και στο κυνήγι, αλλά και σε θρησκευτικές και ταφικές τελετές.
Οι πρώτες γραπτές ενδείξεις αθλητικών αγώνων στον ελληνικό κόσμο βρίσκονται στα ομηρικά έπη. Ο Όμηρος, στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια, παραθέτει ζωηρές περιγραφές των αγώνων που διοργανώθηκαν είτε ως μέρος, για παράδειγμα, των ταφικών τελετών για το νεκρό ήρωα Πάτροκλο είτε με άλλη αφορμή. Η εμφάνιση των πρώτων πόλεων-κρατών οδήγησε στη ραγδαία ανάπτυξη του αθλητισμού. Πολλοί τοπικοί αγώνες θεσμοθετήθηκαν στις πόλεις και τελούνταν κατά τη διάρκεια θρησκευτικών εορτών. Ο αθλητισμός έγινε θεσμός, παρέχοντας στα μέλη της πόλης το πρόσχημα για τακτικό συναγωνισμό. Η Ολυμπία αποτέλεσε σύντομα σημαντικό θρησκευτικό κέντρο, όπου διοργανωνόταν μια σειρά αθλητικών αγώνων, οι οποίοι θα εξελίσσονταν σε σύμβολο της πολιτικής και πολιτιστικής ενότητας των Ελλήνων κατά τη διάρκεια των ιστορικών χρόνων.
Πηγή Βικιπαίδεια
<<Η θέση και ο ρόλος της γυναίκας στην Ιλιαδα>>

Η συνάντηση της Ανδρομάχης με τον Έκτορα αποδίδει μια διαφορετική εικόνα. Είναι ένα μοτίβο αποχαιρετισμού, στο οποίο η Ανδρομάχη εκφράζει όλη την απελπισία της για το μελλοντικό χαμό του άνδρα της, δείχνοντας παράλληλα την εξάρτηση της γυναίκας από την αρσενική παρουσία Δεν έχει πατέρα μήτε αδελφό να στηριχθεί στην περίπτωση που χαθεί ο Έκτορας. Η τρυφερή συνάντηση των δύο μέσα στον αχό της μάχης είναι μια πύλη που ανοίγει ο ποιητής στην ανθρώπινη όψη των πραγμάτων. Ο Έκτορας συλλογάται τα ίδια πράγματα και πιο πολύ την ατίμωση της γυναίκας του, αλλά δεν μπορεί να κάνει πίσω, γιατί ντρέπεται τις Τρωαδίτισσες και τους Τρώες. Αγαπά τη γυναίκα του, αλλά τη στέλνει πίσω στον αργαλειό και τα του οίκου, συμ¬βουλεύοντάς τη ν’ αφήσει τον πόλεμο για τους άνδρες. Εδώ η γυναίκα φαίνεται να έχει μια περιορισμένη θέση σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο, αλλά δε λείπει το στοιχείο της εκτίμησης στο γυναικείο έργο ή τη γυναικεία παρουσία. Ο Έκτορας υπολογίζει πολύ στη γνώμη της Τρωαδίτισσας -όσο και του Τρωαδίτη- γεγονός που ορίζει το μέλλον του δυσοίωνα.
Ο Ησίοδος με τη σειρά του μας παραθέτει μια άλλη εικόνα. Η γυναίκα στη δική του εικόνα είναι αγγελιαφόρος της θεϊκής βούλησης και ταυτόχρονα η αιτία των παθών του ανθρώπινου γένους. Στολισμένη με θεϊκή ομορφιά και αδιάντροπη ψυχή, η Πανδώρα κατέχει την τέχνη της γοητείας και της εξαπάτησης. Σταλμένη ως δώρο στον οψίνου[3] Επιμηθέα, ανοίγει τον πίθο με αποτέλεσμα να διαφύγουν όλα τα καλά και να οδηγηθεί η ανθρωπότητα στη φυσική και ηθική της παρακμή. Ως άλλη Λίλιθ ή Εύα η Πανδώρα αντιπροσωπεύει την εικόνα της γυναίκας σε ένα κατ’ εξοχήν πατριαρχικό μύθο. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται εδώ, σε αντιδιαστολή με τον καθαρό μισογυνισμό του μύθου της Θεογονίας[4], η Πανδώρα φέρει στοιχεία μιας θεϊκής νομοτέλειας, ιας ειμαρμένης από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει το γένος των ανθρώπων. Δεν είναι η ίδια που επιθυμεί τα βάσανα για το ανθρώπινο γένος. Είναι οι θεοί πίσω της που την καθοδηγούν μέσω των ιδιοτήτων που της αποδίδουν.
Επίλογος
Από τα παραδείγματα που αντλήσαμε έως τώρα, φαίνεται πως οι γυναίκες του ηρωικού έπους, είναι γυναίκες κοινωνιών που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση. Η γυναίκα στο διδακτικό έπος αντιπροσωπεύει μια μυθολογική εικόνα, Στη συγκρατημένη τους αφήγηση για τη γυναίκα οι επικοί ποιητές αποδίδουν εικόνες από τη συλλογική μνήμη. Με λίγα λόγια αντλούν στοιχεία από το περιβάλλον τους και τα μεταδίδουν ως ιστορική μνήμη. Από τη διήγησή τους είναι δυνατόν να κατανοήσουμε τη γενικότερη νοοτροπία στις σχέσεις ανδρών και γυναικών αλλά και την εικόνα της θέσης της γυναίκας στην αρχαιοελληνική κοινωνία. Αυτή η θέση είναι αναγκαστικά περιορισμένη στα του οίκου. Οι επικοί ποιητές είναι επιφυλακτικοί απέναντι στο θηλυκό γένος, γιατί του προσδίδουν την ικανότητα του τεχνάσματος, της γοητείας και της εξαπάτησης. Ωστόσο, η εικόνα της γυναίκας στην ηρωική ποίηση ως σύζυγος και κόρη ηρώων είναι σημαντική για δυναστικούς μάλλον λόγους, καθώς στη μητρογραμμική διαδοχή είναι η γυναίκα που παρέχει την πρόσβαση στη θεία καταγωγή, επιθυμητή για οποιαδήποτε αριστοκρατική οικογένεια και έτσι η συμπεριφορά τους διαφοροποιείται σε περιπτώσεις θεϊκής καταγωγής, όπως αυτή της Ελένης.
Πηγή Βικιπαίδεια
Πας Πρέβεζα

Το έμβλημα της ομάδας είναι ο Ιππόκαμπος. Συγκαταλέγεται στις κορυφαίες ομάδες της Ηπείρου και η μεγαλύτερη στον Νομό Πρέβεζας. Χρώματα της ομάδας είναι το Κίτρινο-Μαύρο.
Ιστορία Συλλόγου
Η συγχώνευση δύο τοπικών σωματείων, της Α.Ε. Νικόπολης και της Α.Ε. Πρεβέζης, οδήγησε το 1963 στην ίδρυση του Π.Α.Σ. Πρέβεζα. Σημειώνεται ότι αποτελεί ιδρυτικό μέλος της νεοσύστατης τότε Β' Εθνικής χωρίς να καταφέρει ποτέ να προβιβασθεί στην Α' Εθνική Κατηγορία. Τα επόμενα χρόνια αγωνίζεται μεταξύ Γ΄ και Δ΄ Εθνικής. Η τελευταία φορά που προβιβάσθηκε στην Γ' Εθνική ήταν την περίοδο 1997-98 Όμως την μεθεπόμενη περίοδο υποβιβάσθηκε ξανά. Για μια δεκαετία περίπου αγωνίσθηκε στην Δ' Εθνική, μέχρι πέρυσι την περίοδο 2006-07 όπου σαν πρωταθλήτρια του 5ου Ομίλου του Περιφερειακού Πρωταθλήματος προβιβάσθηκε ξανά στην Γ' Εθνική.
Συνολικά έχει αγωνισθεί 2 χρονιές στην Β' Εθνική, 11 στην Γ' Εθνική και 17 στην Δ' Εθνική.Ανήκει και
είναι ιδρυτικό μέλος της Ε.Π.Σ. Πρέβεζας-Λευκάδας, όπου έχει κατακτήσει τα περισσότερα Κύπελλα της Ένωσης.
Στον ΠΑΣ Πρέβεζα ξεκίνησε την καριέρα του ο Γιάννης Αναστασίου, ο οποίος στη συνέχεια αγωνίστηκε σε ομάδες Α΄ Εθνικής, στο Βέλγιο και την Ολλανδία.
Τίτλοι-Διακρίσεις
- 1 Πρωτάθλημα 1996-97 Δ' Εθνικής (4ος Όμιλος)
- 1 Πρωτάθλημα 2006-07 Περιφερειακό (5ος Όμιλος)
- Κύπελλο Ερασιτεχνών: Φιναλίστ 2002-03 (έχασε από τον Γ.Α.Σ Βέροια 1-2)
Πορεία στον χρόνο
Ο Π.Α.Σ. Πρέβεζα
από την ίδρυσή του ως σήμερα έχει αγωνισθεί στις εξής κατηγορίες:
- Β' Εθνική: 1963-64, 1969-70
- Γ' Εθνική: 1982-83, 1989-90, 1990-91, 1991-92, 1997-98, 1998-99, 2007-08,2008-2009
- Δ' Εθνική: 1983-84, 1984-85, 1985-86, 1986-87, 1987-88, 1988-89, 1992-93, 1993-94, 1994-95, 1995-96, 1996-97, 1999-00, 2000-01, 2001-02, 2002-03, 2003-04, 2004-05, 2005-06, 2006-07
Στάδιο
Το Δημοτικό Στάδιο "Αθανασία Τζουμελέκα" βρίσκεται στην Πρέβεζα. Αποτελεί την έδρα του Π.Α.Σ. Πρέβεζα καθώς και άλλων σωματείων της πόλης από όλα τα αθλήματα. Το Στάδιο ονομάσθηκε έτσι, αφότου η Αθανασία Τζουμελέκα, αθλήτρια του στίβου (βάδην), που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πρέβεζα, κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004.
Όνομα:Δημοτικό Στάδιο "Αθανασία Τζουμελέκα"
Τοποθεσία:Πρέβεζα.
Χωρητικότητα: 5.000
Ιδιοκτησία: Δήμος Πρέβεζας
Χρήστης: Π.Α.Σ. Πρέβεζα και άλλα αθλητικά σωματεία της πόλης.
23ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΜΠΑΣΚΕΤ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ
Στους αγώνες της 1ης ημέρας είχαμε τα αποτελέσματα :
5ο ΔΣ και Παντοκράτορα – 1ο ΔΣ = 18 – 35
3ο ΔΣ – 7ο ΔΣ και Μύτικα = 28 – 25
2ο ΔΣ – 8ο ΔΣ = 20 – 0
4ο ΔΣ – 6ο ΔΣ = 25 – 58
5ο ΔΣ και Παντοκράτορα – 7ο ΔΣ και Μύτικα = 23 – 21
3ο ΔΣ και – 1ο ΔΣ = 22 – 46
8ο ΔΣ– 4ο ΔΣ = 0-20
6o ΔΣ-2ο ΔΣ = 47 – 31
Τελική Φάση
ΘΕΣΕΙΣ 5,6 : 4ο ΔΣ – 5ο ΔΣ και Παντοκράτορα = 24 – 11
ΜΙΚΡΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ (ΘΕΣΕΙΣ 3,4) : 2ο ΔΣ – 3ο ΔΣ = 27 – 13
ΜΕΓΑΛΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ : 6ο ΔΣ – 1ο ΔΣ = 42 – 39
Ο Σ.Κ. «ΝΙΚΟΠΟΛΗ» χάρισε σε όλα τα παιδιά που έλαβαν μέρος στο τουρνουά ένα μπλουζάκι που «στο στήθος» έγραφε : Μια ομάδα, μια πόλη Νικόπολη και «στην πλάτη» έγραφε : Το μπάσκετ επιστρέφει!